araw-araw ng paglalakbay na patay sa sarili... pagtalikod at pag-iwan ng mga bagay-bagay, pag-uugali, kinagawian, kagustuhan at pangarap na taliwas sa Inyong kagustuhan.
lahat ng iyon ay dahil sa Inyong dakilang awa, kapangyarihan, pagkalinga at gabay... lahat ng iyon ay dahil sa Inyong dakilang kagustuhang ako ay maging kawangis ng Inyong Anak... maging maganda at kaiga-igaya sa Inyong harapan!
what do You still want from me, Lord? i have given everything to You. i have given up all my dreams and desires. i have been in the never-ending path of relinquishing... what else do You want? what else do you demand me stripped of?
all controls... all dreams... all wishes... all desires... You have taken them! all of them!
ano pa ho ang nais Niyo? ano pa ang nais Nyong mangyari sa buhay ko? ano pa, aking Ama?
aking tinalikuran ang daan ng self-sufficiency, ng independence, ng aking sariling kagustuhan, plano at naisin... kaya nga at ako'y nagka-relasyon ng wala sa aking plano. kaya nga't tinanggap ko siya ng buong puso bilang inyong kaloob at naisin para sa akin sa panahon at bahaging ito ng buhay. kaya nga at tinahak ko ng matiwasay at may pagtitiwala ang paglalakbay na ito kasama niya. tanging naisin ko po ay ang sumunod sa Inyo at matutong lalong magtiwala.
aking tinalikuran ang comfort zone ng isang pamilyang naghubog, nagmahal, tumanggap sa akin sa loob ng anim na taon at mahigit... at ngayon ay iyong kinuha pa ang kaisa-isang bagay na magpapaalala sa akin ng mga nabuong pangarap at buhay kasama sila. bakit po? bakit pa?
and as if those are not enough, you are asking me to leave behind my family, my parents, all our plans in the family, my country, my dreams with my people, my own hope for a better life in the future with my own family, all my small dreams of simple joys and comforts, my little desires for the basics in life - food, clothing, shelter, education, decent home, decent job, simple lifestyle...
i know it because You are clearly pointing me to the opposite of all these... why, oh why?
why are You leading me to a homeless existence and future, not just for myself but even for my family? why an indecent job for the sake of a so-called calling? why a complicated potential lifestyle of cross-cultural existence? why leave behind my dream for a life of a scholar? why a simple existence of basic food and clothing? why, indeed?
but, i know that in the end, Kayo pa din ang mananalo... talo pa din ako! Kayo pa din ang masusunod... in the final analysis of things.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
welcom such musings of a new path to take... He is God. Our sovereign Lord, he knows all things. Let ur heart settle & rest. Acceptance is d key to life & freedom...where the Lord who is Spirit is, there is freedom!!!
gracia
Post a Comment